کودک 4 ساله ی شما
در این سن به تدریج از خودخواهی فرزند شما کاسته خواهد شد ، اما هنوز طبیعی است که ابتدا به فکر خودش باشد. چگونه می توان به او سخاوتمندی را آموزش داد؟ در اینجا چند ایده برای شما داریم:
یک نمونه خوب را تنظیم کنید: یک میان وعده مانند اسنک را برای شریکی خوردن پیشنهاد دهید و راه های دیگری برای وارد کردن کلمه "اشتراک" در مکالمه پیدا کنید. به عنوان نمونه آیا دوست داری هر دو شریکی بر روی این صندلی بنشینیم؟
درباره خواسته ها و نیازهای دیگران صحبت کنید: مثلاً در سوپرمارکت، بپرسید (فکر میکنی پدرت دوست دارد چه چیزی برای دسرش بخورد؟)
کاملاً نگرش منفی خود را نسبت به خودخواهی نشان دهید: به عنوان نمونه: (من کسی را که مداد رنگی هایش را به کسی نمی دهد دوست ندارم )
هنگامی که از کودکتان بخشندگی دیدید، او را ستایش کنید: "من خیلی خوشحال شدم که ماشین های خود را با پسر عموی خود به اشتراک گذاشتی".
با ایجاد احساس سربلندی و تمایز، به او کمک کنید احساس سخاوتمندی بیشتری کند. اگر مجموعه اسباب بازی قطار کودک شما خیلی برایش ارزشمند باشد، برایش توضیح دهید که هنگامی که دوستش می آید آن اسباب بازی را کنار بگذارد اما، می تواند با بقیه ی اسباب بازی هایش با دوستش بازی کند.
حال و هوای این روزهای شما با کودک 4 ساله اتان
ممکن است برایتان پیش آمده باشد که سئوال هایی راجع به یک روز اتفاقی از کودکتان دارید اما اطلاعات زیادی درباره ی آن ندارید. اگر یک روز هنگامی که کودک شما از بازی برگشت و شما از او پرسیدید که چه کار کردی، او ممکن است فقط بگوید (بازی کردیم). سعی کنید که سئوال را به صورت دقیق تری بپرسید. (چه چیزی را بیشتر از همه دوست داشتی؟ چه چیزی را کمتر از همه دوست داشتی؟ دوست داشتی به جای اون کار چه کار دیگه ای انجام می دادی؟) و شما باز هم ممکن است فقط یک صورت ساکت را در مقابل خود ببینید. همان طور که ما علاقمند به جزئیات هستیم، اما گاهی اوقات همه ی 4 ساله ها فقط می گویند بازی کردیم و او واقعاً نمی تواند جزئیات بیشتر از این را بگوید.
ترجمه شده توسط کودک دانا