در ادامه معرفی گروه کارگاه روانشناسی هر هفته گزارشی از مباحث مطرح شده در گروه پیرامون سهیمه مطالعه هر هفته را به اشتراک خواهیم گذاشت که شامل خلاصه هر قسمت و تبادل نظر و تجربیات اعضا در مورد راهکارها ی ارایه شده در کتاب می باشد:
ﯾﺎدداﺷت ھﻔﺗه اول جمع خوانی کتاب تربیت بدون فریاد از انتشارات صابرین:
ﺳﺗﺎره: ﭼﻘدر اﯾن ھﻔﺗه روی ھﯾﺟﺎﻧﺎت ﻣﺎن ﮐﻧﺗرل داﺷﺗﯾم؟ ﭼﻘدر ﻣﺗوﺟﮫ ﻋﮑس اﻟﻌﻣل ھﺎی آﻧﯽ ﻣون در ﻣﻘﺎﺑل ﺷﯾطﻧت ھﺎی ﺑﭼﮫھﺎ ﺑودﯾم؟ ﭼﻘدر روی رﻓﺗﺎر ﺧودﻣون ﺗﻣرﮐز ﮐردﯾم؟
ﻓﺎﺋزه: ﻣن اﯾن ﺗﻐﯾﯾر رو ﺣس ﻣﯽ ﮐﻧم ﺳﺗﺎره ﺟون .ﻣﻌﯾﺎر ﺳﻧﺟﺷم ھم دﻓﻌﺎت و ﺷدت واﮐﻧش ھﺎی ھﯾﺟﺎﻧﯾم ھﺳت. ﺻرف ﻧظر از ﺑﺎ ھﻣﮫ وﺟود ﻣﯽ ﺧوام ھﻣﭼﻧﺎن روی اﯾن ارزش ﮐﮫھﺎل ادوارد ﮔﻔت ﮐﺎر ﮐﻧم)ﯾﻌﻧﯽ ﺑرام ارزش ﺷده(؛ و دارم ﺑﯾﺷﺗر ﺑﮫ ﻋﺑث ﺑودن ﻧﯾﺎز ﺑﮫ ﮐﻧﺗرل ھرﭼﮫ ﻏﯾر ﺧودم رﻓﺗﺎر دﺧﺗرم)وھﻣﯾﻧطور دﯾﮕران( ﻣراﻗب رﻓﺗﺎر ﺧودم ﺑﺎﺷم ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧم. وﻟﯽ ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧم ﺗرﺑﯾت ﺑدون ﻓرﯾﺎد رو ﺑﺎﯾد ﺑﮫ ﻣﺛﺎﺑﮫ ﯾﮏ ﻧوع ﻓﻠﺳﻔﮫ زﻧدﮔﯽ ﻧﮕﺎه ﺣﯾف ﮐﮫ اﻻن ﮐﺗﺎﺑش دﺳﺗم ﻧﯾﺳت ﮐرد. ﯾﮏ ﭼﯾزی ﮐﮫ ﯾﮏ ﻣدﺗﮫ ذھﻧم رو درﮔﯾر ﮐرده ﺣرﻓﮭﺎی ﺟﺎن ﮔﺎﺗﻣن)ھوش ﻋﺎطﻔﯽ( در ﻣورد ﺗﻌﯾﯾن ﺣد و ﻣرز و ھداﯾت ﻏﯾرﻣﺳﺗﻘﯾم ﺑﮫ ﺳﻣت ﺣل ﻣﺳﺎﻟﮫ اﺳت. اﻣﺎ ﻣﮭم اﯾﻧﮫ ﮐﮫ روﺷﮭﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑرای ﺗﻌﯾﯾن ﺣدود ﺑرای ﺑﭼﮫ ﺑﮑﺎر ﻣﯽ ﮔﯾری؛ ﺑﮫ اﺣﺳﺎس ﻋزت ﻧﻔس و اﺣﺗرام و ﻗدرت ﺑﭼﮫ آﺳﯾب ﻧزﻧﮫ. ﺧﯾﻠﯽ ذھﻧم رو درﮔﯾر ﮐرده ﭼون ﻗﺑﻼ ﺑﮫ اﯾن ﻣﺳﺎﻟﮫ زﯾﺎد ﻓﮑر ﻧﮑرده ﺑودم و ﻓﻘط در ﻣورد ﭘذﯾرش اﺣﺳﺎس ﮐودک و ھﻣدﻟﯽ ﺑﺎ اون ﺧوﻧده ﺑودم.
ﺧﺎﻧم اﺣﺳﺎﻧﺟو : ﭼﮫ ﻧﻛﺗﮫ ي ظرﯾﻔﻲ، راھﻛﺎرش ﭼﯾﺳت؟
ﻓﺎﺋزه: اوﻧﺟﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﻣن ﻓﻌﻼ ﻣﺗوﺟﮫ ﺷدم ﮐﻠﯾت ﺣرف ﮔﺎﺗﻣن اﯾﻧﮫ: واﻟد راھﻧﻣﺎی ﻋﺎطﻔﮫ اﺑﺗدا ﺑﺎﯾد اﺣﺳﺎس ﭘﺷت ﺑدرﻓﺗﺎری ﮐودک رو ﭘﯾدا ﮐﻧﮫ ﻧﺎم ﮔذاری ﮐﻧﮫ و اون رو ﺑﭘذﯾره، اﻣﺎ رﻓﺗﺎرش رو ﻧﮫ، ﮐودک ﺑﺎﯾد ﻣﺗوﺟﮫ ﺑﺷﮫ ﮐﮫ ﺑﻌﺿﯽ رﻓﺗﺎرھﺎ ﻣﻧﺎﺳب و ﻗﺎﺑل ﭘذﯾرش ﻧﯾﺳﺗﻧد، ﺑﻌد ﺑﺎﯾد ﮐودک رو راھﻧﻣﺎﯾﯽ ﮐﻧﮫ ﺗﺎ ﺧود ﺑﭼﮫ راھﮭﺎﯾﯽ رو ﺑرای ﻣواﺟﮭﮫ ﺑﺎ اﯾن اﺣﺳﺎس ﻣﻧﻔﯾش ﭘﯾدا ﮐﻧﮫ. ﭘﯾﺷﻧﮭﺎد ﺟﯾﻧﺎت ﯾﺎ ﮔﯾﻧت اﻋﻣﺎل ﻣﺟﻣوﻋﮫ ﻗواﻧﯾن در ﺳﮫ ﻣﺣدوده ﺳﺑز، زرد، و ﻗرﻣز ھﺳت. ﻣﺣدوده ﻗرﻣز رﻓﺗﺎرھﺎﯾﯽ ھﺳﺗﻧد ﮐﮫ اﺻﻼ ﻗﺎﺑل ﺗﺣﻣل ﻧﯾﺳﺗﻧد، ﺑرای ﮐودک ﯾﺎ دﯾﮕران ﺧطرﻧﺎﮐﻧد، ﮐﺎرھﺎی ﻏﯾراﺧﻼﻗﯽ ﯾﺎ ﻏﯾرﻗﺎﻧوﻧﯽ ﯾﺎ ﺑﯽ ادﺑﺎﻧﮫ. واﻟدﯾن ﺑﺎﯾد وﻗﺗﯽ ﺣد ﺗﻌﯾﯾن ﻣﯽ ﮐﻧﻧد ﺑﮫ ﺑﭼﮫ ﺑﻔﮭﻣوﻧن ﮐﮫ در ﺻورت ﭘﯾروی ﯾﺎ ﻋدم ﭘﯾروی از ﻗﺎﻧون ﺑﺎﯾد ﻣﻧﺗظر ﭼﮫ ﭘﯾﺎﻣدی ﺑﺎﺷن ﭘﯾﺎﻣدھﺎی ﺑدرﻓﺗﺎری ھم ﺑﯽ اﻋﺗﻧﺎﯾﯽ و ﺟرﯾﻣﮫ ﯾﺎ ازدﺳت دادن اﻣﺗﯾﺎز ﻣﺛﺎل زده ﯾﺎ وﻗﻔﮫ)ﮐودک ﺑرای ﻣدت ﮐوﺗﺎھﯽ از ارﺗﺑﺎط ﻣﺛﺑت]؟[ ﺑﺎ ھﻣﺳﺎﻻن و ﻣراﻗﺑﺎﻧش ﻣﺣروم ﻣﯾﺷﮫ( اون ﭼﯾزی ﮐﮫ ﻣﮭﻣﮫ اﻧزوا ﻧﺑﺎﯾد ﺑﺎ ﺧﺷوت )ﮐﻼﻣﯽ و رﻓﺗﺎری( و اھﺎﻧت ھﻣراه ﺑﺎﺷﮫ و ﺑﭼﮫ اﺣﺳﺎس طردﺷدن و ﺗﺣﻘﯾر ﻧﮑﻧﮫ ﻣﮭم ﻓرﺻت ﯾﺎدﮔﯾری ﺧوﯾﺷﺗن داری و ﺣل ﻣﺳﺎﻟﮫھﺳت. ﮔﺎﺗﻣن ﻣﯾﮕﮫ واﻟدﯾن از روﺷﮭﺎﯾﯽ ﺑرای ﺗﻌﯾﯾن ﺣد و ﻣرز اﺳﺗﻔﺎده ﮐﻧن ﮐﮫ اﺣﺳﺎس ﻋزت ﻧﻔس و اﺣﺗرام و ﻗدرت ﺑﭼﮫ ﺣﻔظ ﺑﺷﮫ. ﮔﺎﺗﻣن ﻣﯾﮕﮫ ﺑﻌد از ﮔوش ﮐردن و ھﻣدﻟﯽ و ﻧﺎم ﮔذاری اﺣﺳﺎس و ﺣد ﺗﻌﯾﯾن ﮐردن ﺑرای رﻓﺗﺎر، ﻣرﺣﻠﮫ ﺑﻌدی ﺗﺷﺧﯾص اھداف ﻣرﺑوط ﺑﮫ ﺣل ﻣﺳﺎﻟﮫھﺳت، ﯾﻌﻧﯽ ﻓﮑر ﮐﻧم ﻣﻧظورش اﯾن ﺑود ﮐﮫ واﻟد در اﯾن ﻣرﺣﻠﮫھم ﺑﮫ ﺑﭼﮫ ﮐﻣﮏ ﮐﻧﮫ ﭼون ﺧود ﺑﭼﮫھم ﮔﺎھﯽ دﻗﯾﻖ ﻧﻣﯽ دوﻧﮫ ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧواد. ﺑﻌد از اون ﻓﮑر ﮐردن در ﻣورد راه ﺣﻠﮭﺎی ﻣﻣﮑن ﺑﺻورت ﺑﺎرش ﻓﮑری و ﺑﻌد ﺳﻧﺟش اوﻧﮭﺎ ﺑﺎ ﻣﻌﯾﺎرھﺎی ﺧﺎﻧواده و ﺳﻧﺟش ﻋواﻗﺑش و ﮐﻣﮏ ﺑﮫ ﻓرزﻧد در اﯾﻧﮑﮫ ﺧودش ﺑﮫ ﯾﮏ راه ﺣل ﻣﻧﺎﺳب ﺑرﺳﮫ. #ھوش_ﻋﺎطﻔﯽ #ﺟﺎن_ﮔﺎﺗﻣن ھﻧوز ﺗﺎ آﺧر ﮐﺗﺎب رو ﻧﺧوﻧدم. ﺧﯾﻠﯽ ﺳوال ﺑرام وﺟود داره و ھﻧوز ﯾﮏ ﺗﺻوﯾر ﮐﻠﯽ ﭘﯾدا ﻧﮑردم وﻟﯽ ﺗﻠﻧﮕرھﺎی ﺧوﺑﯽ ﺑرام داﺷت.
ﺳﯾﻣﺎ : دوﺳﺗﺎن در ﻣورد اﯾن ﻣوﺿوع ﺟﻣﻊ ﻛردن وﺳﺎﯾل و ﺗﻣﯾزﻛزدن اﺗﺎق، من مقاله ایی رو خوندم که راھﻛﺎر دﯾﮕﮫ اي رو ﻣطرح ﻣﯾﻛﻧﮫ ﺑﺎ ﺗوﺟﮫ ﺑﮫ ﻣﯾل ذاﺗﻲ ﺑﭼﮫھﺎ ﺑراي اﻧﺟﺎم ﻛﺎرھﺎي درﺳت. اﮔﮫ ﻛﺳﻲ ﻋﻼﻗﻣﻧد ﺑود ﻣﻲ ﺗوﻧم ﺳر ﻓرﺻت ﺗرﺟﻣﮫھم ﻛﻧم و ﺑذارم اﯾﻧﺟﺎ. ﺧﻼﺻﮫ ش ﺑﮫ اﯾن ﻣﺿﻣون ھﺳت: داﺳﺗﺎن ﺗﺟرﺑﮫ ﻣﺎدري ھﺳت ﻛﮫ ﺧودش رو در ﺟدال ﻣداوم ﺑﺎ ﺑﭼﮫھﺎ ﻣﯾﺑﯾﻧﮫ در ﻣورد ﺟﻣﻊ ﻛردن وﺳﺎﯾل ﺷون و ﺗﻣﯾز ﻛردن اﺗﺎﻗﺷون و اﺳﺑﺎب ﺑﺎزي ھﺎ و ﻏﯾره... ﻣﯾﮕﮫ وﻗﺗﻲ ﺑﺎ ھﻣﺳرم ﺻﺣﺑت ﻛردﯾم ﻛﮫ ﺑﺑﯾﻧﯾم ﻛﺟﺎي ﻛﺎرﻣون اﺷﺗﺑﺎھﮫ ﻛﮫ ﻧﺗﯾﺟﮫ ﻧﻣﯾﮕﯾرﯾم، ﺗﺻﻣﯾم ﮔرﻓﺗﯾم ﯾك روش دﯾﮕﮫ رو ﺗﺳت ﻛﻧﯾم ﺑﮫ اﯾن ﺻورت ﻛﮫ ﺑﮫ ﺟﺎي اﯾﻧﻛﮫ ﺑﮫ ﺑﭼﮫھﺎ ﺑﮕﯾم و از اوﻧﺎ درﺧواﺳت ﻛﻧﯾم، ﺧودﻣون ھﻣﯾﺷﮫ ﻛل ﻛﺎر اﻧﺟﺎم ﺑدﯾم و دﯾﮕﮫ از اوﻧﺎ ھﯾﭻ ﺗﻘﺎﺿﺎﯾﻲ ﻧﻛﻧﯾم. ﻣﺎ اﻣﯾدوار ﺑودﯾم ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻛردن ﺑﮫ ﻣﺎ اﻟﮕو ﺑرداري ﺑﻛﻧن، در ﻋﯾن ﺣﺎل ﺗوﻗﻌﺎت زﯾﺎدي ﻧداﺷﺗﯾم ﭼون ﻣﻲ دوﻧﺳﺗﯾم ﻛﮫ ﻣﻣﻛﻧﮫ ﻛﺎﻣﻼ از اﯾن ﺷﯾوه ﺧوﺷﺷون ﺑﯾﺎد و ﺑﯾﺷﺗر از ﻗﺑل رﯾﺧت و ﭘﺎش ﻛﻧن ﺑﺎ ﻋﻠم ﺑﮫ اﯾﻧﻛﮫ ﻛﺳﻲ ھﺳت ﭘﺷت ﺳرﺷون ﺟﻣﻊ و ﺟور ﻛﻧﮫ. ﺑﮭرﺣﺎل ﭼﯾزي ﺑراي از دﺳت دادن ﻧداﺷﺗﯾم و ﺗﺻﻣﯾم رو ﻋﻣﻠﻲ ﻛردﯾم. ﻧﺗﯾﺟﮫ ﻓوق اﻟﻌﺎده ﺑود. اوﻻ، از طرف ﺧودﻣون، اﯾن ﻛﮫ ﺗﺻﻣﯾم ﮔرﻓﺗﯾم از اوﻧﺎ ﺗوﻗﻊ ﻛﻣك ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷﯾم ﺑﺎﻋث ﺷد ﺑﮫ ﯾﻛﺑﺎره ﺣس اﺳﺗرس و ﻋﺻﺑﺎﻧﯾﺗﻣون از ﺑﯾن ﺑره. اﻧﺗظﺎر داﺷﺗم ﺑراي ﻣدﺗﻲ ﻣن ھﻣﮫ ﭼﯾز رو ﺟﻣﻊ و ﺟور و ﻣرﺗب ﻛﻧم و اوﻧﺎ ﻟذﺗش رو ﺑﺑرن! اﻣﺎ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻛﮫ اﻓﺗﺎد اﯾن ﺑود ﻛﮫ وﻗﺗﻲ رﻓﺗم ﺑﮫ اﺗﺎق ﺑﺎزي و ﺷروع ﺑﮫ ﻛﺎر ﺷدم، ﻓرزﻧداﻧم ﺗﻣﺎﯾل ﻧﺷون دادن ﺑﯾﺎن و ﻛﻣﻛم ﻛﻧن. در واﻗﻊ وﻗﺗﻲ اﺳﺗرس و ﻓﺷﺎر رو از روي اﯾن ﻣوﺿوع ورداﺷﺗﯾم، ﺗﺎزه دﯾدﯾم ﻛﮫ ﭼﻘدر ﻛﻣك ھﺳﺗن و در واﻗﻊ ﻣﯾﺧوان ﻛﮫ ﻛﻣك ﻛﻧن. اوﻧﺎ دوﺳت دارن ﺑﮫ ﺟﺎي اﯾﻧﻛﮫ ﺑﮭﺷون ﺑﮕﯾم ﻛﮫ ﭼﮫ ﻛﺎر ﻛﻧن و دﺳﺗور ﺻﺎدر ﻛﻧﯾم، ﺑﮭﺷون ﻧﺷون ﺑدﯾم ﻛﮫ ﻣﮭﻣﮫ اﯾن ﻓﺿﺎ رو ﺗﻣﯾز و ﻣرﺗب ﻧﮕﮫ دارﯾم. ﻣن ﻧﮕران اﯾن ﺑودم ﻛﮫ وﻗﺗﻲ ﻣﺳﺋوﻟﯾت رو ﻛﺎﻣل از اوﻧﺎ ﺳﻠب ﻛﻧم دﯾﮕﮫھﯾﭻ اﺣﺗراﻣﻲ ﺑراي وﺳﺎﯾﻠﺷون و ﺗﻣﯾز ﻧﮕﮫ داﺷﺗن ﻓﺿﺎﺷون ﻗﺎﺋل ﻧﺷن، وﻟﻲ در واﻗﻊ اﯾن رو در ﻧظر ﻧﮕرﻓﺗﮫ ﺑودم ﻛﮫ ﺑﭼﮫھﺎ ذاﺗﺎ ﺗﻣﺎﯾل ﺑﮫ اﻧﺟﺎم ﻛﺎر درﺳت دارن و دوﺳت دارن ﻛﮫ ﻛﻣك ﻛﻧﻧده ﺑﺎﺷن و دوﺳت دارن ﻛﮫ در اﻣور روزﻣره درﮔﯾرﺷون ﺑﻛﻧﯾم. ﻣﺎ وﻗﺗﻲ ﯾك ﻓرد ﺑزرﮔﺳﺎل دﯾﮕﮫ داﺧل ﻣﻧزﻟﻣون ھﺳت ازش ﻧﻣﻲ ﺧواھﯾم ﻛﮫ طﺑﻖ ﺑرﻧﺎﻣﮫ و زﻣﺎن ﺑﻧدي ﻣﺎ ﻛﺎرھﺎي ﻣﻧزل رو اﻧﺟﺎم ﺑده، ﺑﻠﻛﮫ ﻓﻘط اﻣﯾدوار ﺧواھﯾم ﺑود ﻛﮫ ﺑﮭﻣون ﻣﻠﺣﻖ ﺑﺷﮫ و ﭘﯾﺷﻧﮭﺎد ﻛﻣك ﺑده. ﺑﻧﺎﺑراﯾن ھﻣﯾن ﺑرﺧورد و رﻓﺗﺎر رو ﺑﺎ ﺑﭼﮫھﺎ در ﭘﯾش ﮔرﻓﺗﯾم و ﻧﺗﯾﺟﮫ ﮔرﻓﺗﯾم. ﺑﺑﺧﺷﯾد ﺧﯾﻠﻲ طوﻻﻧﻲ ﺷد. اﻟﺑﺗﮫ اﯾن ﻣطﻠب ﻛﻣﻲ ﺑﺎ ﭘﯾﺎم ﻛﺗﺎب ﺑدون ﻓرﯾﺎد ﺑرام در ﺗﻧﺎﻗﺿﮫ ﻛﮫ ﻣﯾﮕﮫ اجﺎزه ﺑدﯾن ﺑﭼﮫھﺎ ﺑﺎ ﭘﯾﺎﻣدھﺎي طﺑﯾﻌﻲ ﺗﺻﻣﯾﻣﺎﺗﺷون روﺑرو ﺑﺷن. طﺑﻖ ﺟﻣﻊ ﺑﻧدي ﻣن ﺷد ﻣﺟﻣوﻋﺎ ﺳﮫ ﺗﺎ راه ﺣل. و ﻣن ﺧوﺷﺣﺎﻟم از اﯾﻧﻛﮫ اﻻن اﺑزارھﺎي ﺟدﯾدي ﯾﺎد ﮔرﻓﺗم ﺑراي ﺑرﺧورد
ﺳﺗﺎره: ﻣن ھم ھﻧوز اﯾن ﭘﯾﺎﻣدھﺎی طﺑﯾﻌﯽ رو درﺳت ﻣﺗوﺟﮫ ﻧﺷدم. ﻓﮑر ﻣﯽ ﮐﻧم ﻣﺛﻼ ھﻣون ﮐﮫ ﺑﮕم اﮔر اﺳﺑﺎب ﺑﺎزی ھﺎﺗو ﺟﻣﻊ ﻧﺷﮫ ﻣﺎ ﺗو اﺗﺎﻗت ﺟﺎ ﻧﻣﯽ ﺷﯾم ﭘس ﺟﻣﻊ اش ﮐن ، ﭘﯾﺎﻣد طﺑﯾﻌﯽ ﺑﺎﺷﮫ!
آﻧﺎ : ﺳﺗﺎره ﺟون ﻣن ھم در ﻣورد ﭘﯾﺎﻣدھﺎی طﺑﯾﻌﯽ رﯾﺧت و ﭘﺎش اﺳﺑﺎب ﺑﺎزﯾﮭﺎ ﻓﮑر ﻣﯾﮑردم وﻟﯽ ﺑﮫ ﻧﺗﯾﺟﮫ ای ﻧرﺳﯾدم ﺗﺎ اﯾﻧﮑﮫ ﺑﮫ ﻣطﻠب زﯾر از آﻗﺎی ﺳﻠطﺎﻧﯽ ﺑرﺧورد ﮐردم. ﻧظر دﮐﺗر ﺳﻠطﺎﻧﯽ: اﮔر ﻧظم را اﯾﺳﺗﺎ ﺑﺑﯾﻧﯾم ﻣدام در ﺣﺎل ﮔﻔﺗن اﯾن ﺟﻣﻼت ﺧواھﯾم ﺑود: ﻧدو، ﻣﻧظم ﺑﺷﯾن، ﺑﮫھم ﻧرﯾز، ھرﭼﯾز رو ﺳرﺟﺎش ﺑذار، وﯾﺗرﯾن اﺳﺑﺎب ﺑﺎزﯾﮭﺎت رو ﺑﮫھم ﻧرﯾز. ﻧظم از ﻧظر ﻣﺎ اﯾن اﺳت و ھﻣﮕﯽ ﻧظم اﯾﺳﺗﺎﺳت و ﻣﺎﻧﻊ رﺷد ھﺳﺗﻧد. در ﻧﺗﯾﺟﮫ ﮐودک طﻐﯾﺎن ﻣﯾﮑﻧد. ﺗﻣﺎم ﮐﺳﺎﻧﯽ ﮐﮫ ذھﻧﺷﺎن ﺑﮫ ﻧظم ﺑﺎزدارﻧده ﻋﺎدت دارد اﺻﻼ ﻣﻧظم ﻧﯾﺳﺗﻧد. ھﻣﯾﺷﮫ دﻧﺑﺎل ﭼﯾزی ﻣﯾﮕردﻧد، ﭼون ﻧظم را در ﭘﻧﮭﺎن ﮐردن دﯾده اﻧد. ﺧﻠوت ﮐردن ﻧظم ﻧﯾﺳت. ﺟﻣﻊ ﮐردن وﺳﺎﯾل و ﺑﺳﺗن در ﺑﮫ روی آﻧﮭﺎ ﻧظم ﻧﯾﺳت. ذھن ﻓﻌﺎل ﻧظم در ﺣرﮐت را ﻣﯾﺧواھد.
ﻓﺎﺋزه: ﺟﯾن ﻧﻠﺳن ﺗو ﮐﺗﺎب ﺗرﺑﯾت ﺳﺎﻟم در ﺧﺎﻧﮫ ﺑﮫ ﻣﺑﺣث ﭘﯾﺎﻣد ﻣﻧطﻘﯽ و ﭘﯾﺎﻣد طﺑﯾﻌﯽ ﭘرداﺧﺗﮫ، ﺑد ﻧﯾﺳت اوﻧم ﻧﮕﺎه ﮐﻧﯽ.
آﻧﺎ : آھﺎ ﯾﮭو ﯾﺎد ﮐﺗﺎب " ﭼﺎرﻟﯽ و ﺳوﻓﯽ و ﻗطﺎر اﺳﺑﺎب ﺑﺎزی" اﻓﺗﺎدم ﭘﯾﺎﻣد رﯾﺧت و ﭘﺎش ﻣﻌﻠوم ﺷد!
ﻣﻣﻧون از ھﻣراھﯽ ﺗون در ﮔﻔﺗﮕو ھﺎ