احساسات او را کوچک نشمارید: طبیعی است که بخواهید فرزندتان را با گفتن: (نگران نباش، در مهد کودک، دوستان زیادی خواهید داشت.)آرام کنید. اما این واقعا می تواند باعث شود او احساس ترس و وحشت کند، زیرا این جمله پیامی ارسال می کند که شما انتظار دارید او آقای متشخصی باشد. (با وقار باشد و گریه نکند)
در عوض، به او بفهمانید که با او احساس همدردی می کنید. (این واقعا ترسناک است که به یک مدرسه جدید بروی، آیا این طورنیست؟) ممکن است بگویید: (چگونه می توانیم این ترس را ساده تر کنیم؟) و البته، هرگز این حس را به فرزندتان ندهید که نگرانی های او احمقانه یا بی اهمیت است.
اجازه دهید او رهبری کند: از آنجایی که کودکان پیش دبستانی می توانند در مقابل پیشنهادات والدین مقاوم باشند، تا آنجا که می توانید بر کودکتان برای یافتن راه حلی برای غلبه بر ترسش پافشاری کنید. بعد از همه ی ان ها، او تمایل بیشتری دارد که حداقل یک استراتژی را برای حل غلبه بر ترسش تصور کرده، اجرا کند.
برای یک کودک پیش دبستانی جوان یا کمتر( که تازه شروع به صحبت کرده )، برای مشکلاتش چند راه حل قابل اجرا پیشنهاد دهید. سپس از او بخواهید که فکر می کند کدام راه حل برایش کار می کند. ( برای ترس های خاص و راه حل های قابل اجرا، موارد زیر را دنبال کنید)
شایع ترین ترس های کودکان پیش دبستانی و چگونگی کاهش آن ها
( مامان منو تنها نذار ) در روز اول مدرسه، کودک پیش دبستانی شما ممکن است هنگام جدا شدن از شما گریه کند. در حقیقت، او ممکن است هر روز صبح برای چند روز یا حتی چند هفته گریه کند. این یک فرآیند دردناک برای هر دو شماست و احتمالا باعث شود شما گریه کنید (فقط سعی نکنید آن را در مقابل فرزندتان انجام دهید).
هنگامی که فرزند شما گریه می کند، نگرانی و احساس بد نداشته باشید. حقیقت این است که اشک های او به این معنا نیست که او مدرسه جدیدش را دوست ندارد، در واقع او ممکن است به زودی آنجا را دوست داشته باشد. تنها چیزی که او می خواهد این است که نمی تواند بدون شما آنجا باشد.
این مقاله ادامه دارد...
ترجمه شده توسط کودک دانا